Rozdział 70

- Zawracamy do bazy. Teraz. Musimy złożyć oficjalny  raport. - Powiedział kapitan Perry kiedy już odzyskał głos.

- Czekaj! Ale co z znalezieniem mojej mamy? - Zapytałam.

- Ona musi być gdzieś tutaj  - powiedział John. -  W trakcie czekania na raport możemy dokładniej przeszukać okolicę.

- To tam to wyciek odpadów promieniotwórczych - odpowiedział kapitan Perry. - Kto wie gdzie to promieniowanie dotarło. Musimy to natychmiast zabezpieczyć.

- Przypłynęliśmy tu aby odnaleźć doktor - odparł John.

- Moją pracą jest chronić USA, do których należą Hawai i wody wokół nich. - powiedział kapitan z powagą.

Już się zastanawiałam, czy przez bunt dzieci-ptaków zdołalibyśmy objąć władzę na łodzi, gdy odezwała się Kuks.

- Gdzie jest Angela?

Jeśli przez te słowa w twoim sercu nie zapanował terror, to może przestać na chwilę zwracać uwagę.

W ciągu dwóch minut przeszukaliśmy całą łódź podwodną. Inżynier systemu ustalił, że ktoś cztery minuty temu otworzył śluzę powietrzną nurka.

- Nie mogła wejść do oceanu! - Krzyknął przerażony kapitan. - Ciśnienie na tej głębokości wynosi tonę na cal kwadratowy! Zostałaby natychmiast zmiażdżona!

- Albo... nie - powiedziałam wyglądając przez okno. Nawet przy święcących reflektorach trudno było coś dojrzeć. Dodatkowo M-geeki, które pospadały wzniosły tony piasku, które teraz jeszcze bardziej utrudniały widoczność. Mimo to dostrzegłam jasny kolor małego kombinezonu Angeli i błyszczące złotem jej unoszące się jak aureola włosy. Płynęła pieskiem z dala od łodzi i wcale nie wyglądała na zmiażdżoną.

- To niemożliwe... - powiedział oszołomiony kapitan.

- Zupełnie i całkowicie niemożliwe - potwierdził John. - Nie ma sposobu, aby ktoś przeżył na tej głębokości bez skafandra. To po prostu nie może się wydarzyć.

- Halo? - powiedziałam. - Jesteśmy dziećmi ze skrzydłami, teraz też ze skrzelami. My latamy. Angela może czytać w myślach, Iggy czuć kolory, Kuks przesuwać metale, a ty mi mówisz, że to jest nierealne, aby Angela sobie pływała poza łodzią podwodną? Czy mówiłam, że mamy skrzydła?- John zszokowany skinął głową.

- Ale to nadal jest... żaden kręgowiec... nie może... to jest prawie nie do pojęcia

- Bardziej niż cholerne skrzydła?!

Kapitan Perry spojrzał na mnie i odpowiedział poważnym głosem.

- Właściwie to tak, bardziej niż skrzydła, tego w żaden sposób nie da się wytłumaczyć.

- Oh - powiedziałam. - Dobrze - kaszlnęłam. - Sprowadźmy ją z powrotem. Macie tu jakieś ramiona, aby ja chwycić?

- Obawiam się, że nie - odparł kapitan Perry.

- Max - powiedziała Kuks, miała szeroko otwarte, przerażone oczy. Podbiegłam do niej i spojrzałam przez mętną wodę.

- Oh Jezu - westchnęłam.

Angela będąc Angelą była: 1. uparta 2. łamaczem reguł 3. nierozsądna 4. lekko myślna i 5. płynęła prosto na grupę potworów, które płynęły w naszą stronę z prędkością światła.

- Oni ją zabiją - powiedział blady Gazzik.

Tak pomyślałam ponuro, a potem przywrócę ją do życia i sama ją zabiję.

Jedna z kreatur zauważyła Angelę. Zwolnił, odwrócił się i uniósł głowę.

- O Bożę! - krzyknęła Kuks zasłaniając sobie oczy dłońmi - Max zrób coś!

Byłam już przy drzwiach.

- Otwórzcie je!