rozdział 43

43

Dobra przyznaję: Kiedy usłyszałam głębokie dudnienie, hałasy i jasne błyski nawet przez moje zamknięte powieki pomyślałam O mój boże Kieł buja mój świat! Podobnie jak te nastolatki mówią w magazynach. Czy umieścił gwiazdy w twoich oczach? Czy twoje serce przyspiesza? Czy ziemia zmienia kierunek gdy on jest w pobliżu? Myślałam tak, tak, tak. Wszystkie z tych rzeczy. W tedy zdałam sobie sprawę, że to częściowo Kieł i częściowo maniacy z automatyczną bronią. Teren wokół nas był ostrzeliwany. Ponieważ to ja, więc nie rozmawiamy o  bardzo ładnym nastolatku z lśniącymi włosami, idealnym uśmiechu i bez skrzydeł.

- Unik! – wrzasnął Kieł spychając mnie na ziemię i tocząc się ze mną pod ławkę. Kule posłały odłamki betonu jeden z nich przeciął mi policzek, skrzywiłam się.

-Wiedziałam, że to jest za piękne – powiedziałam, a Kieł przycisnął się do mnie. – Myślisz, że wiedzą, że szukamy mojej mamy. Może jesteśmy za blisko?

Spoglądając z pod naszej ławki zobaczyliśmy, że nie było wiele dumb-botów. Może z dwadzieścia. Ale dali nowe znacznie słowu uzbrojony. Gdy gang maniaków przeniósł się zamykając nas w półkolu ludzie zaczęli krzyczeć i uciekać. Jeszcze chwila i nas odetną.

- W porządku, za nami jest metalowa barierka, urwisko i ocean,- powiedziałam szybko Kłowi. – szybko do tyłu, pod barierkę, a później spadek w dół klifu skrzydła na zewnątrz zataczamy kółko i atakujemy od tyłu.

-Świetny plan – pochwalił Kieł – potem co?

- Brak pomysłu. Później wymyślę.

Kieł wystrzelił spod ławki i w mniej niż sekundę był nad urwiskiem byłam za nim. Czułam jak odpycham się od brzegu i wystawiam skrzydła. Odrywają mnie w górę, szybko i mocno. Spadaliśmy nad oceanem, a następnie okrążyliśmy końcówkę molo. Myślałam tak szybko jak leciałam.

- Zaciągnijmy ich na klif – powiedział Kieł kiedy lecieliśmy na ich plecy. Oni ciągle zbliżali się do ławki, strzelali runda po rundzie. Wszystko w pobliżu zostało naszpikowane kulami. Co najważniejsze metalowa poręcz została usunięta, co ułatwia nam sprawę.

-Tak – zmarszczyłam brwi. – Nie mają czujników ciepła? Nie wiedzą, że nas tam nie ma!

- Może zaprogramowane są tak aby tylko iść do przodu i strzelać – powiedział Kieł. – albo są zdalnie sterowane, przez co nie mogą powiedzieć, że ich celu nie ma.

To było dziwne. Czułam coś. Coś co było brakującym elementem tej zagadki, a ja nie mogłam się dowiedzieć co. W między czasie boty doszczętnie zburzyły barierkę. Wpadliśmy zza nich zacząwszy wysoko skończyli lecąc ponad 200 mil na godzinę wpadając do oceanu. Spodobał mi się ten sposób, jak w jakieś grze. Gdzie trzeba ponownie wyznaczyć trajektorie dziesięć razy na sekundę, żaby nie uderzyć w budynek. Kilka sekund przed uderzeniem spadliśmy w dół w dużym łuku. Nasze stopy były przed nami. Wham! Uderzyłam jedną tak mocno, że zęby mi zabrzęczały. Impet zaniósł boty prawie dwie stopy poza powierzchnię i teraz spadały na głowę. Potem był tylko niezależny efekt domina. Powróciliśmy tak szybko jak się dało i znowu to powtórzyliśmy. Tylko jeden z nich nie skoczył. Wzięłam go za kostki i ciągnęłam po asfalcie robiąc ogromne dziury w moich ulubionych jeansach. Ostrożnie z Kłem wyjrzałam znad krawędzi. Nie było mowy aby którekolwiek z nich mogło się podnieść po takim czymś. Rozwój technologii tak? Powinni je bardziej uodpornić na wstrząsy. Wiedzieliśmy, że nie należy obijać się. Samochody policyjne i strażackie już zatrzymywały się z piskiem i wyciem syren. Kieł i ja biegliśmy wzdłuż krawędzi deptaku, a później skoczyliśmy nad krawędziom za rogiem, gdzie rozbiliśmy boty. Po raz kolejny rozłożyłam skrzydła i poszybowałam nad morzem lecąc szybko i nisko. Balsamiczne powietrze nocy poczułam na mojej twarzy i włosach.

Warto podsumować wieczór: dobre strony: doskonałe Hawajskie jedzenie i lody z Kłem, (aiieee!) oraz zwycięstwo nad morderczymi dziecko-ptaków maszynach do zabijania . Wady: cóż maszyny do zabijania, nie dość, że zniszczyły mi ulubione spodnie to jeszcze bluzkę, dodatkowo coś po naszej prawej leciało na nas z taką samą prędkością. Rakieta? Pocisk? Nasza noc się jeszcze nie skończyła.

----------------

wiem ten opis walki mi nie wyszedł. Przepraszam