Dział 32

32

Biorąc pod uwagę tło musisz wiedzieć, że nasze życie ma wiele ostrych zakrętów. A jednak gdy następnego dnia obudził nas o piątej rano alarm czułam się jakbyśmy zwiedzaliśmy zupełnie nowe piętro zła. Spędziliśmy noc w przewróconej połowie rury. John powiedział, że jest to Quonset Hut. Wygląda jak długi, niski pokój w hotelu. W jednym końcu było osiem łóżek, Total natychmiast zajął jedno dla siebie i Akkili. Nie słyszałam Kuks. Odwróciłam wzrok. Ledwo wyszłam z łóżka i usłyszałam zgrzyt w metalu.

- chorąży Chad Workman zgłasza się na posterunek – ktoś krzyknął

- co - powiedział chłodno. Młoda facet wyglądała na zaskoczonego. Dwukrotnie sprawdzał numer na naszych drzwiach.

- chorąży Workman zgłasza się na posterunek. Mam prowadzić młodych tymczasowych rekrutów do stołówki i po rynsztunek, a następnie na ćwiczenia BSSTC.

Spojrzałam znowu do ciemnej chaty.

-Chłopaki czas na BS- popatrzyłam na chorążego – myślę, że te ćwiczenia BS będą dla ciebie.

Workman znowu wyglądał na zaskoczonego.

- Jesteście głodni? Stołówka jest otwarta. Reszta stada zatoczyła się jeszcze w sennym marszu za mną. John i Brigid nie wiadomo dlaczego nie spali w ich ubraniach, przez co musieliśmy dłużej czekać.

- Przyniesiemy ci jedzenie Total- powiedziałam jak pobiegł do drzwi.

- Dobrze, jak widać to nie jest to co w Francji – Mruknął. Total kochał Francuskie restauracje, bo psy miały do nich wstęp.

Chad spojrzał na mnie, później na niego i zaśmiał się nerwowo.

- Po śniadaniu przebierzecie się w mundury.

Iggy dotknął palcami tkaniny

- Musimy je nosić, przez nie wyglądam bardziej blado niż normalnie.

Szczerze, to nie jest dobry kolor dla nikogo. Na Kle wyglądało to najdziwniej szczególnie, że zawsze nosi czarne ciuchy. Cieszyłam się jednak, że nie było Kuks, która od razu zapytała, czy nie mogą dać jej jakiegoś w kropki, albo jakiś pasek do ozdoby.

Chorąży Workman głośno dyszał rozdzierając nam w uniformach dziury na skrzydła.

- Niszczycie własność United States Navy! – krzyknął zszokowany.

- Człowieku, muszę dać odpocząć skrzydłom! – powiedział Iggy

Gazzik nie miał litości dla chorążego Workmana i zaczął skrzydłami rozrywać uniform. Dziesięć stóp piór i kości, dołączone do uśmiechu zmutowanego dziesięciolatka. Chad zbladł, przez co mundur wyglądał jeszcze gorzej.

Tereny BS były oddzielone od reszty bazy ogrodzeniem z łańcuch wysokiego na siedem stóp. Wysoki facet z długą twarzą stanął przed wejściem. Chorąży szybko przekazał nas jemu, oddalając się prawie biegiem z ogromną nadzieją nigdy więcej nas nie zobaczyć. To dziwne, że tak dużo ludzi chce latać mieć skrzydła, a gdy nas widzą uciekają. Sala lekcyjna jest za tymi drzewami – krzyknął mężczyzna – Marsz!

Możecie wierzyć lub nie, ale marsz za dobrze nam nie poszedł.