Dział 22

22

Siedzenie i czekanie na odpowiedź. To nie są moje najlepsze strony. Planują masowy atak na nas. Zrobiłam przerwę od kreślenia, napięłam mięśnie, zacisnęłam pięści szukając pięciu par oczu. Iggy patrzył dwa cale nad moimi brwiami, był dobry, ale nie doskonały.

- Co?! - Powiedziałam

- Dr. Abate powiedział, że mamy ruszać - powiedziała Kuks

- Dr. Abate nie wiedział, że wysłali na nas kilkadziesiąt robotów bojowych, aby nas zabić. Odpowiedziałam.

- Oni jeszcze nie zaatakowali - zauważył Iggy.

- O boże myślę, że przyszli się napić kawy - powiedziałam przewracając oczami. - Zresztą ilu ich tam jest?

- Wygląda na o... Osiemdziesiąt- powiedział Kieł obliczając szanse w głowie skinął głową - możemy to zrobić. Zaczęłam wymyślać plan ataku.

- Maximum Ride.

Uniosłam brwi. Głos z zewnątrz był mechaniczny, głośny i źle wymawiał moje imię MaxHIHmum Ride. Gazik klęczał przy oknie, którego kurtyna była opuszczona na tyle, aby wszystko widział.

- Oni mają... Przymocowaną broń do rąk.- Spojrzał na mnie mówiąc, że do walki nie będzie można używać skrzydeł.

- Hm- powiedziałam

- Maxhihmum Ride- głos zaintonował ponownie. Wzięłam głęboki oddech.

- Wszyscy na górę do sali gdzie nie ma okien. Bądź na dole, ale gdy usłyszysz pękające szkło nie wahaj się i lećcie.- Spojrzałam na Kła. Nasze pocałunki wydawały się być w tak dalekiej przyszłości.

- Czy mam mu odpowiedzieć?- Zapytałam

- Myślę, że należy spojrzeć na niego. - Odpowiedział Kieł. Opadłam na kolana i poczołgałam się do okna. Gdy go zobaczyłam myślałam, że ktoś mi leje po plecach wodę z lodem. Spojrzałam na Kła, który przykucnął czekając w ciemnościach w salonie.

- Ale... On jest martwy- powiedziałam- to znaczy jeszcze żyje.

Twarz Kła spochmurniała

- Oni po prostu sprawili, że wygląda jak Ari. -  powoli skinęłam głową 

- I udało im się.

Głowa robota-żołnierza została wzmocniona, jej zewnętrzne pokrycie wykonane, aby wyglądać bardziej ludzko. By wyglądał dokładnie tak, jak Ari, mój przyrodni brat, który zginął kiedyś. Widziałam go zabitego
i zakopanego nie tak dawno temu.