dział 17

17

Mój dzień:
1) Z powrotem w Ameryce.
2) Skrzydło wciąż zawodzi; być może trzeba dłużej niż trzy dni, aż będzie w pełni funkcjonalne.
3) Pożegnać się z mamą i Ella. Wiele łez i przytulań. I wszystkie te rzeczy
kocham.
4) Silne poczucie zdrady przez stado na dzień i noc w szkole.
5) Kieł prawie nie mówił do mnie przez trzy dni. On wydaje się szalony - bardziej
miło. Obserwując mnie. Co jest w jego bzikującym umyśle?!

·-Szkoła, szkoła, szkoła, - Kuks śpiewała. Naprawdę zaczynam się martwić.
W każdym razie. Wszyscy jesteśmy gotowy. Mieliśmy na sobie czyste ubranie. Poszliśmy do szkoły z różnymi poziomami entuzjazmu.
Szkoła była długa i niska i malowane pastelami, więc zakurzonych
skoordynowane z pustyni. Nie była ogrodzona. Było mnóstwo otwartej przestrzeni wokół niej, wiele miejsc do startu z, ziemi, do ucieczki.
Jed stał przy samochodzie, wiedząc, że nie należy próbować przytulić każdego z nas na pożegnanie. Byłam  prawie w środku, kiedy powiedział moje imię. 

- Max.-
Poszedłam z powrotem do niego.

-Proszę, nie udzielaj mi żadnych pereł mądrości. Właśnie zjadłam
Pokręcił głową.

 -Po prostu uważaj na pana Chu. On sprawia, że ​​wygląda jak iTex.
Potem, kiedy patrzyłam na niego, on wsiadł do samochodu i odjechał, ruszył do samolotu do
Kalifornii. Informacja ucieszyła mnie, ale tylko trochę.
Zostaliśmy powitani w drzwiach szkoły przez kobietę gospodarstwa Schowka.

-Dzień dobry.

Powiedziała, uśmiechając się.

- Jestem Pani Hamilton, Max. Dobrze, w końcu cię poznać. Twoja mama i ja chodziłyśmy razem do szkoły. Witamy na Dniu i Nocy szkoły. Mam nadzieję, że będziesz szczęśliwa tutaj. - Zatrzymała się tylko na chwilę popatrzyła na Totala, który pobiegł truchtem do Angeli. Wtedy mnie olśniło: kiedy ostatnio słyszałam Głos? I zmarszczyłam brwi, próbując sobie przypomnieć. Nie mogłam. Było to wieki lub co najmniej tydzień temu.
Tydzień może wydawać się bardzo długim czasem w moim życiu.

- Najpierw musimy sprawdzić waszą wiedzę, więc będziemy znać wasze mocne i
słabe strony - Pani Hamilton podeszła na wesoło. - Wtedy będziemy wiedzieć, która z klas będzie najlepsza dla Was. 

Przez szklane szkolne drzwi, widzieliśmy duże, słoneczne sale lekcyjne
z małymi grupami dzieci w nich. Wyglądały na szczęśliwe, że są tutaj.
Pani Hamilton zabrała nas do pustej sali. Usiedliśmy na krzesłach, które były
zaprojektowane, aby pomieścić bezskrzydłe dzieci.
Nie mogłem uwierzyć, że zdecydowałam się to zrobić. To było jak ------- Moje plany na nasze życie nie były już wystarczająco dobre. Teraz bolał mnie żołądek, a ja czułam się przygnieciona przez szarą chmurę.
-Po pierwsze, zobaczymy, jak radzicie sobie z matematyką.-
Starałam się nie jęczeć głośno. Jak wiele osób było testowanych przez lata?
- Matematyka, dobrze, podaj to - powiedział Total, skacząc na krześle. - Czy mamy prawo do stosowania kalkulatorów? Czy jesteś pewna, że są, wiesz... łatwe? - Podniósł prawo plik kartek.
Pani Hamilton zatrzymała się i spojrzała na Total.  Roześmiałam się do siebie. Prawie
zapomniałam, jak wiele radości sprawia szok ludzi. Usiadłam trochę prościej.
Następnie Pani Hamilton uśmiechnęła się do Totala.
- Nie, nie mamy żadnych gotowych kalkulatorów - powiedziała.  -I prawdopodobnie nie będzie potrzebny do tych pytań.
Tak po prostu, dorosły rozmawia z psem.
Cztery godziny później, pani Hamilton powiedziała nam, że nasz poziom wahał się między pierwszą
klasą a dwunastą klasą i że mieliśmy niesamowite słowniki. (Angela jedyna,·która czyta na pierwszym poziomie jakości, a Kieł, Iggy, i ja niestety, jako ci, którzy czytają na dwunastym poziomie klasy.) 
- Krótko mówiąc, jesteście bardzo, bardzo, bardzo zdolnymi dziećmi, które nie miały dużo nauki- powiedziała
Pani Hamilton.